Ekgmowechashala philotau

(Перенаправлено з Ekgmowechashala)
Ekgmowechashala philotau
Час існування: 30.8–26.3 млн р. т.
Біологічна класифікація
Домен: Еукаріоти (Eukaryota)
Царство: Тварини (Animalia)
Тип: Хордові (Chordata)
Клас: Ссавці (Mammalia)
Підклас: Плацентарні (Eutheria)
Ряд: Примати (Primates)
Рід: Ekgmowechashala
Macdonald, 1963
Вид: E. philotau
Ekgmowechashala philotau
Macdonald, 1963[1]

Ekgmowechashala philotau — викопний вид сухоносих приматів. При вазі близько 2 кг та понад 30 см заввишки, вид нагадував сучасного лемура[2]. Наразі він є єдиним відомим представником приматів у Північній Америці свого часу; він існував в кінці олігоцену та у ранньому міоцені[3][4][5].

Етимологія ред.

Назва роду Ekgmowechashala перекладається з мови індіанців сіу як «маленька людина-кіт»[6] або «маленька людина-лисиця»[7].

Скам'янілості ред.

Викопні рештки Ekgmowechashala були виявлені на території індіанської резервації Пайн-Рідж племені Оглала народу лакота в Південній Дакоті. Кутні зуби були знайдені в 1981 році в басейні річки Джон-Дей і вони знаходяться в колекції музею Берка; улітку 1997 Джон Закантелла з бюро з управління земельними ресурсами знайшов нижній моляр у відкладеннях свити Джон-Дей. Матеріал з Орегону і Південної Дакоти відносять до Ekgmowechashala philotau. Один зуб, що знайдений у пластах формації Ранчо Толедо Бенд у штаті Техас може належати іншому неописаному виду з роду Ekgmowechashala.

Спосіб життя ред.

Форма зубів Ekgmowechashala philotau[8], вказує, що він живився м'якими фруктами у теплих лісах Скелястих гір на початку міоцену[9].

Класифікація ред.

Його класифікація залишається проблематичною[10]. Вид відносили до вимерлої родини Omomyidae (пов'язаної з довгоп'ятами), до родини Plagiomenidae і ряду Adapiformes, вимерлих родичів лемурів та інших сухоносих мавп[11][12][13].


Примітки ред.

  1. MacDonald, James Reid (1963). The Miocene faunas from the Wounded Knee area of western South Dakota. Bulletin of the American Museum of Natural History. 125: 139—238. hdl:2246/1259.
  2. 25-Million-Year-Old Primate Fossil Dug Up at John Day Beds. The Columbian. 15 січня 1998. Архів оригіналу за 4 листопада 2012. Процитовано 11 жовтня 2010.
  3. Bishop, Ellen Morris (2003). In search of ancient Oregon: a geological and natural history. Timber Press. с. 114. ISBN 978-0-88192-590-6. Процитовано 10 жовтня 2010.
  4. McKenna, Malcolm C.; Bell, Susan K. (1997). Classification of Mammals: Above the Species Level. Columbia University Press. с. 327. ISBN 0-231-11013-8.
  5. Marivaux, Laurent; Chaimanee, Yaowalak; Tafforeau, Paul; Jaeger, Jean-Jacques (2006). New strepsirrhine primate from the Late Eocene of peninsular Thailand (Krabi Basin). American Journal of Physical Anthropology. 130: 425—434. doi:10.1002/ajpa.20376. PMID 16444732.
  6. Howells, William White (1997). Getting here: the story of human evolution. Howells House. с. 69. ISBN 978-0-929590-16-5. Процитовано 10 жовтня 2010.
  7. North, Michael (30 вересня 2005). Sick puppies, chief nipple twisters and the King of gall wasps. Times Higher Education.
  8. Fleagle, John C. (1999). Primate adaptation and evolution. Academic Press. с. 378. ISBN 978-0-12-260341-9. Процитовано 10 жовтня 2010.
  9. Delson, Eric; Ian Tattersall; John A. Van Couvering (2000). Encyclopedia of human evolution and prehistory. Taylor & Francis. с. 485. ISBN 978-0-8153-1696-1.
  10. Rose, Kenneth David (2006). The beginning of the age of mammals. JHU Press. с. 191. ISBN 978-0-8018-8472-6. Процитовано 10 жовтня 2010.
  11. Gunnell, Gregg F.; Kenneth D. Rose (2002). Tarsiiformes: Evolutionary History and Adaptation. У Walter Carl Hartwig (ред.). The primate fossil record. Cambridge UP. с. 45–82 [72]. ISBN 978-0-521-66315-1. Процитовано 10 жовтня 2010.
  12. Cartmill, Matt; Fred H. Smith; Kaye B. Brown (2009). The Human Lineage. John Wiley and Sons. с. 115. ISBN 978-0-471-21491-5. Процитовано 10 жовтня 2010.
  13. Ni, Xijun; Meng, Jin; Beard, K. Christopher; Gebo, Daniel L.; Wang, Yuanqing; Li, Chuankui (2009). A new tarkadectine primate from the Eocene of Inner Mongolia, China: phylogenetic and biogeographic implications. Proceedings of the Royal Society B. 277: 247—256. doi:10.1098/rspb.2009.0173.