Чубата зозуля

рід птахів
Чубата зозуля
Строкаті зозулі (Clamator jacobinus)
Строкаті зозулі (Clamator jacobinus)
Біологічна класифікація
Домен: Еукаріоти (Eukaryota)
Царство: Тварини (Animalia)
Тип: Хордові (Chordata)
Клас: Птахи (Aves)
Ряд: Зозулеподібні (Cuculiformes)
Родина: Зозулеві (Cuculidae)
Підродина: Зозулині (Cuculinae)
Рід: Чубата зозуля (Clamator)
Kaup, 1829[1]
Види
Синоніми
Edolius Lesson, 1830[2]
  • Coccystes Gloger, 1833[3]
  • Melanococcyx Württemberg, 1857[4]
  • Cecractes Roberts, 1922[5]
  • Melanolophus Roberts, 1922
  • Cecractana Strand, 1928
Посилання
Вікісховище: Clamator
Віківиди: Clamator
ITIS: 177842
NCBI: 78202

Чубата зозуля[6] (Clamator) — рід зозулеподібних птахів родини зозулевих (Cuculidae)[7]. Представники цього роду мешкають в Африці і Євразії[8][9].

Опис ред.

Чубаті зозулі — відносно великі зозулі, середня довжина яких становить 34-45 см, а вага 66-141 г. Їх притаманні довгі вузькі хвости і широкі крила і не притаманний статевий диморфізм. На голові у них є помітний чуб. Верхня частина тіла у чубатих зозуль темна, переважно сіра, коричнева або чорна, а нижня частина тіла світла. Африканські види чубатих зозуль мають дві морфи — темну і світлу.

Чубаті зозулі практикують гніздовий паразитизм. Вони відкладають одне яйця в гнізда птахів середнього розміру, зокрема сорокам, шпакам, сорокопудам, чагарницям, бюльбюлям і тимеліям, в залежності від регіону.

Види ред.

Виділяють чотири види:[10]

Етимологія ред.

Наукова назва роду Clamator походить від слова лат. clamator — крикун (від clamare — кричати).[11].

Примітки ред.

  1. Kaup, Johann Jakob (1829). Skizzirte Entwickelungs-Geschichte und Naturliches System der Europaischen Thierwelt (German) . Darmstadt: In commission bei Carl Wilhelm Leske. с. 53.
  2. R.P. Lesson: Traité d’ornithologie, ou, Tableau méthodique des ordres, sous-ordres, familles, tribus, genres, sous-genres et races d’oiseaux: ouvrage entièrement neuf, formant le catalogue le plus complet des espèces réunies dans les collections publiques de la France. Bruxelles: Chez F.G. Levrault, 1831, s. 147. 
  3. C.L.W. Gloger. Bortrag über die allgemeine geographische Berbeitung der Landvögel, jedoch blos mit Berücksichtigung der Gattungen und der Unterabtheilungen (Sectionen, Familien) in den Gattungen. „Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für Vaterländische Cultur”. 10, s. 53, 1832. 
  4. P.W. von Wuerttemberg. Verzeichniss Central-Africanischer und Nord-Africanischer Vögel. „Naumannia”. 7, s. 434, 1857. 
  5. A. Roberts. A review of the nomenclature of South African birds. „Annals of the Transvaal Museum”. 8, s. 219, 1921–1922. 
  6. Фесенко Г. В. Вітчизняна номенклатура птахів світу. — Кривий Ріг : ДІОНАТ, 2018. — 580 с. — ISBN 978-617-7553-34-1.
  7. R.B. Payne: Family Cuculidae (Cuckoos). W: J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 4: Sandgrouse to Cuckoos. Barcelona: Lynx Edicions, 1997, ss. 547–548. ISBN 84-87334-22-9. 
  8. Payne, R.B. (2005). The Cuckoos. Oxford University Press. ISBN 0-19-850213-3.
  9. Friedmann, H (1964). Evolutionary trends in the genus Clamator. Smithsonian Miscellaneous Collections. 146 (4): 1—106.
  10. Gill, Frank; Donsker, David; Rasmussen, Pamela, ред. (2022). Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse. IOC World Bird List Version 12.1. International Ornithologists' Union. Процитовано 26 травня 2022.
  11. Jobling, James A. (2010). The Helm Dictionary of Scientific Bird Names. London: Christopher Helm. с. 110. ISBN 978-1-4081-2501-4.

Джерела ред.

  • N. B. Davies: Cuckoos, Cowbirds and Other Cheats. T & AD Poyser, London 2000, ISBN 0-85661-135-2.
  • Johannes Erhitzøe, Clive F. Mann, Frederik P. Brammer, Richard A. Fuller: Cuckoos of the World. Christopher Helm, London 2012, ISBN 978-0-7136-6034-0.